Zapalenie dróg żółciowych, znane również jako cholangitis, to stan zapalny dróg żółciowych spowodowany zakażeniem. Może mieć charakter rozlany lub dotyczyć tylko odcinka przewodów żółciowych. Występuje w postaci ostrej i przewlekłej. Najczęściej dotyka kobiet w średnim wieku.

Przyczyną zapalenia jest utrudniony lub zablokowany odpływ żółci, co sprzyja gromadzeniu się bakterii w obrębie dróg żółciowych. Wśród najczęstszych drobnoustrojów odpowiedzialnych za rozwój zapalenia znajdują się Escherichia coli, Klebsiella, Enterobacter, Enterococcus, Streptococcus, Pseudomonas aeruginosa oraz bakterie beztlenowe. Do rozwoju stanu zapalnego w obrębie dróg żółciowych predysponują również kamica żółciowa, zwężenie dróg żółciowych o etiologii pozapalnej i jatrogennej, ucisk przewodów żółciowych przez powiększone węzły chłonne lub torbiel trzustki, pierwotne stwardniejące zapalenie dróg żółciowych oraz zmiany nowotworowe.

Objawy ostrego zapalenia dróg żółciowych określa się mianem triady Charcota, która obejmuje silny ból brzucha, żółtaczkę oraz gorączkę z dreszczami. W badaniu fizykalnym stwierdza się bolesność uciskową i zwiększone napięcie powłok brzusznych w prawej okolicy podżebrowej. W ciężkich przypadkach może dojść do zaburzeń świadomości, spadku ciśnienia tętniczego i nawet do rozwoju wstrząsu septycznego. W postaci przewlekłej obserwuje się stany podgorączkowe, utratę łaknienia, ogólne osłabienie organizmu, nudności, wymioty, wzdęcia, bóle w prawym podżebrzu oraz upośledzoną tolerancję tłustych pokarmów.

Leczenie zapalenia dróg żółciowych początkowo opiera się na leczeniu zachowawczym, które polega na stosowaniu diety, nawodnieniu pacjenta oraz podawaniu leków rozkurczowych i przeciwbólowych. W celu uniknięcia dalszego szerzenia się bakterii zaleca się również podanie antybiotyku. Jeśli takie postępowanie nie przyniesie pożądanych efektów oraz w przypadku obecności przeszkody mechanicznej w drogach żółciowych, konieczne jest wdrożenie metod inwazyjnych. W pierwszej kolejności wykorzystuje się techniki endoskopowe takie jak ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) ze sfinkterotomią. Gdy nie udaje się usunąć przeszkody endoskopowo, alternatywą jest leczenie chirurgiczne.